PAPATYA

Papatya idi adı,ona enerji veren ve hikayesi olan taşların üzerinde seke seke dans ederdi rüyalarında geceleri. Bir gece bir flaş patladı ,öylece dondu kaldı...

Papatya

siyah beyaz bir filmdi, Papatya. sarı beyaz mı olmalıydı yoksa? bir tango çalmalıydı Papatya çıkmalıydı sahneye beyaz ve ince. duvarda siyah beyaz bir afiş, "Papatya" bu gece  yirmi otuzda. gece yarısına doğru bembeyaz  dolmalıydı kadehler. sabaha kadar solmadan vazoda beklemeliydi papatyalar. Papatya kokmalıydı meyhane. ve tango başlamalıydı Papatyayla... Geceleri gezerdi kendini bildi bileli simsiyah dünyasında hep geceleri gezerdi. nerede mola verir ne yer  ne içer kimseler bilemezdi. karanlığı sever karanlıkla kol kola geceleri gezerdi. geceleri göremez hiç de tökezlemezdi. ne yazık ki bir gün mola verdi aydınlıkta...

  

MASKE

                                           MASKE

     Gerçek kimliklerin saklanması için ardına gizlenilen maskeler,belki de aynadaki yansımalarıdır gizlenmeye çalışılan yüzlerin....
     Benim maskem ise, dalgaların şekillendirdiği kumsala vurmuş tahta,ağaç parçaları ve taşların bahçedeki kurumuş erik ağacı gövdesinin bir dilimi üzerinde buluşmaları ile oluştu.Kimin yüzünün aynadaki yansıması olduğu hakkında en ufak bir tahminim yok.Bundan sonra dikkatle bakmak lazım aynalara ve aynadaki yüzlere.

Aynadaki yüzler ne zaman,  arkası yazılı solmuş bir fotoğraf alsam elime, anılar sırlanır, ayna olur. aynadaki yüzler konuşur benimle. ben onlara bakarım onlar bana. saatlerce bakışır konuşuruz zamanın gerisinde. ve düşerim yollara, anılar düşlerimin peşinde... Aynalar görüntüleri, büyük bir iştahla yutan, arkası sırlı parlak kara delikler. kim bilir, beni ne zaman azad edecekler.....

                                           KOÇ BAŞ

   Ağva-Kilimli koyunda,yıllarca dalgalarla koyun koyuna yatan taş dile gelse,bir koç başında yer almanın şaşkınlığını nasıl anlatırdı acaba?

   Kurban bayramından sonra,bir müddet toprak altında istirahat edip kafatası haline gelen koçbaş,gün ışığına kavuşunca huzura erdiğini sanmış,boş gözlerle bakmıştı etrafına.Oysa daha yeni başlıyordu başına gelecekler.

  Acımasız eller,kafatasının burun kısmını kesip atmış,yerine Kilimli taşından başarılı bir protez yapmıştı.Göz çukurları Asos'tan gelen sihirli taşlarla doldurulmuş, kıvrım kıvrım boynuzlar küçülmüş şeytan boynuzu haline gelmişti.

  Şimdi,huzura eren koç baş ,Değirmendere'de deniz manzaralı bir dairenin duvarında ikamet etmekte,  körfezi seyrederek hayaller kurmaktadır.

Solungaçlı hikayeler hayatın içinde hep vardı solungaçlı hikayeler. denize doğru uzanır hep denizde başlar hep denizde sonlanırdı. denizden çıkınca pul pul dökülür, sahilde boylu boyunca uzanır, ter dökmeden boncuk boncuk tuzlanırdı bayatlamaya başlayan solungaçlı hikayeler.

                                      TAŞ-ı-YORUM

Bu defaki taşlarım,Şile-Ağva-KİLİMLİ sahilinden,kurumuş kollar Samsun Miliç kıyılarından.

Zambak yüzler sarhoş gecelerin ardından bu kaçıncı aynı rüya. şehrin yanı başında dev dalgalar. kumsalda taşlara batmış taş taşıyan zambak yüzlü insanlar. elimi uzatsam can havliyle elimi tutacaklar. ağızları yok, dudakları oynamıyor. bir rüzgar esiyor beyazlar baş sallıyor, beni çağırıyor zambaklar ülkesine. sonra, zambak kokan, huzur veren beyaz bir sessizlik...

                                         EFTALYA

Şarkılar söylerdim Büyükdere sahillerinde.Balıklara yarenlik ederdi şarkılarım mehtaplı gecelerde.Boğaziçinde serin sulardan geldi adım,artık Deniz Kızı Eftalyaydım.Yıllar geçti ,sesim çıkmaz oldu hastalandım.Çeşme sahilinde pembe bir taşın üstüne  uzandı kaldı ,sırılsıklam genç vücudum..

Denizin nazlı kızı

kendimden geçiyorum

sevda şarkılarıyla,

yosun kokulu bir boğaziçi akşamında.

kürdilihicazkar hüzzam,

yaşlı sandalı okşayan

dalgaların makamı.

uzaklarda,

ufuk çizgisine çok yakın

balıkçı motoru.

sallanan yaşlı bir sandal

olası geliyor insanın.

şarkımı söylüyorum,

"gel ey denizin nazlı kızı".

balıkçı motoru

hala ufuk çizgisine yakın.

durmayın,

siz de şarkımı mırıldanın.

ben,

denizden geldim

denize gidiyorum.

bir zamanlar

alkışlara müptela

Deniz Kızı Eftalyaydım...

                                                 

                                   GİDEROS'LU  KADIN

Kytoros;yıllarca dillerde dolaşmış,yamaçlardan yuvarlanmış,şimşir ağaçlarına takılmış,yara bere almış,bir ara ses uyumuna uğrayarak Gideros oluvermiş ve öylece kalmış...
Ağaçla deniz,denizle tarih ,tarihle mitolojinin kucak kucağa yaşadığı Gideros koyu her zaman bir göl kadar sakin ve kucaklayıcıymış, bu yüzden cenevizli korsanlara yatak yorgan olmuş.Ve kıyıdaki berrak sularda ağzına kadar tarihe doymuş taş,hep Gideroslu kadınları beklemiş.

Kıyıdaydı

kıyıya
şimşir ağaçları arasından
sessiz sedasız inerdi
mermer kaldırımlı
antik sokak.
mor salkımlı sarmaşıklar
sevgiyle sarılırdı
antik sokağın
aşka susamış sütunlarına.
kıyıdaydı,
çileli bekleme taşı.
Gideroslu kadın
her akşam
taşın üstünde
sefere çıkan
kocasını beklerdi.
ve umut yüklüydü
yorgun kolları...

                                                                             

                                          MELEKLER

Çift sarmal

sonsuzluğa doğru
çift sarmal uzayıp giden
cennetin
silahsız bekçileri.
ayaklarının altında
yeşermeyi bekleyen
kurumuş Tuba kökleri.
kanat seslerini duyuyorum,
biliyorum,
şimdi yakınımdalar
şah damarım kadar.



   Günlerden bir gündü,belki dün,belki bu gün,belki de yarın...Kars'daydım Arpaçay'ın kenarında.  Ani harabeleri birden aydınlandı, gökyüzünden süzüldü geldi iki melek.siyah bir taşın üzerine yumuşak iniş yaptı.Birinin kanatları siyahtı diğerinin beyaz .Belki de bir zamanlar Hyde parkta birer kuğuydular.İsimlerini sordum,biri Rıdvan dedi diğeri Hazin.

Uçacağım

ben de
bir gün
göç edeceğim buralardan.
tas tarak kalsın.
onları toplamayacağım,
esen rüzgara kapılıp uçacağım.
bir aşağı
bir yukarı.
belki bir müddet
yerimde sayacağım.
ama
bir gün mutlaka havalanıp
uzaklara uçacağım.
yanımda,
sen
anılarım
ve yapamadıklarım..

ŞAHMARAN

                                                                 

                                        ŞAHMARAN

         Ne gördüm ,ne de gittim Şahmaran'ın ülkesine.Hiç dolaşmadım Şahmaran'ın  rutubet kokulu dehlizlerinde.Bir masal kitabında gördüğümde vuruldum güzeller güzeline.Rüyalarda gördüm onu,kayarcasına kaçıp giderken gizli dehlizlerde.Cemşab oldum uzaktan izledim ama hiç bir zaman ihanet etmedim,sırrı sırrım oldu,kimselere söylemedim.

        Hasta oldu derdine derman oldum,dökülen pullarını,Kadırga ve Çakırlar sahillerinden topladığım tuzlu yeşil taşlarla yeniledim.Başına taştan taçlar yaptım,kiraz ağacının kökü , ayva ağacının kalın bir dalı yaşlanan vücuduna gövde oldu.Ve Şahmaran yeniden hayat buldu...

Ben ise ,hala her gece Şahmaran'ı beklemekteyim..

Şahmaranı beklerken

siyah saçlı

kara kaşlı

çift taçlı

iki başlı

güzel bayan.

yarı insan

yarı yılan

Şahmaran.

beni 

böyle bekletmez,

hiç

bu kadar gecikmezdin.

yer altında

yanlış yola saptın anlaşılan...

Şahmaran çağırıyor beni

ayaklarıma hükmedemiyorum

ayaklarım ıslak

ayaklarım nemli.

kumların arasında

yosun tutmuş

bir terlik teki.

ayaklarıma hakim olamıyorum

ayaklarım ıslak

ayaklarım terli.

birazdan değişecek

yeşil taşların hikayesi.

ve yağmur öncesi

Şahmaran çağırıyor beni..

AMAZONLAR

Rivayet mi,gerçek mi,yoksa hayal mahsulü kişiler miydi amazonlar?
Zaman zaman,Terme'li olan annemin amazon kanı taşıdığını düşünür,hayaller kurar,dörtnal at  koştururum Terme sulaklarında..
Aniden bastıran sağanak sonrası, Miliç sahili derelerin denize taşıdığı ağaç ve tahta parçaları ile dolar. Kıyıya vuran dalgaların okşayarak kumsala bıraktığı,aşınmış,güneşte kurumaktan damarları açığa çıkmış,her biri sanat eseri olan bu parçalara aşık olur,hepsini birden toplayıp arabanın bagajına doldurmak isterim.

Son amazon         

beşi bir yerde
beş kızdılar..
amazonların ülkesinde
beraber ağlayıp
beraber güldüler.
çok kıymetli idi göğüsleri
tekine bile kıyamadılar.
zaman geldi,
teker teker  ayrıldılar.
kalan son amazonun
parmakları arasındaydı artık,

aile yadigarı 

mutluluk anahtarı...

Amazon heykelciklerim  ,bir Miliç   gezisi sonrası şekillendi hayalimde.Bütünleyici unsurlar eksikti sadece.Uzun boylu amazonun yanındaki taş,eskiden üstünde değirmenlerin çalıştığı,kasabayı türküler söyleyerek bölen ve denizle kucaklaşan Değirmendere deresinin sessizleştiği noktadan alındı.Ve derelerin kardeşliği gerçekleşti.Diğer amazonun altındaki taş parçası ise çok uzaklardan ,yine bir sahil kentinden Antalya'dan geldi.Belki Akdeniz korsanlarına esir düşen bir amazonun ayak izini taşıyordu.                                                                                                                                                   

Deniz kabuğunda kahkahalar 

sabah ezanı serinliği   

denizle taşların 

vedalaşma anıydı .

ve an,    

o andı 

yeni hikayelerin başladığı.

güneşi bekliyordu 

dalgaların okşadığı  

rengarenk taşlar.

ve gecenin karanlığında 

yıldızlardan kayıp 

deniz kabuğuna gizlenen 

annemin kahkahalarıydı 

amazon çığlıkları...

koç başı

Taşbaş

Ağaçların yalnızlığı önce meyveler olgunlaşır içlerine kapanır yok olur. sonra damarlarına kadar  solmuş yapraklar. karıncalarla birlikte  öz sular da çekilir. sessizce terk edilir ağaçlar. ay ışığı ayazında titreyip üşür çırılçıplak budaklar. incecik dallar hisseder ayrılığı. ve başlar ağaçların mevsimsel yalnızlığı... Arka bahçemdeki çam ağacının yalnızlığı,yoğun kar yağışı sonrası  köklerinin oynayıp belinin bükülmesi   ile başladı. Hastalık dallarının kuruması bedeninin güç kaybetmesi ile günden güne ilerledi.Gözümün önünde eriyip kurumasına dayanamayıp  ellerimle  son verdim  yaşamına.Gövdesinden aldığım bir kaç dilim hatıradan birisi başının altına yastık oldu uyutuyor  TAŞBAŞ'ı.. Başdeğirmen metruk değirmende kurumuş bir dere çağlayıp akar anılarda. yosun tutmuş değirmen taşı döner durur zamana karşı.  bakarım taşa başım döner, düşerim. bir yolculuk başlar zamanın ötesine. taşların arasında  ezilir yok olurum... artık, ekmek olmayı bekleyen  birkaç avuç yorgun esmer unum. Başdeğirmen'de, eski günlerdeki gibi ziyaretçilerimi bekliyorum Gölcük Başdeğirmen'de düzenlenen yıllık arkadaş toplantısında, şiirlerin okunduğu, anıların tazelendiği eğlenceli bir mayıs gecesinin ardından yaptığım bir sabah yürüyüşü esnasında dere içinde gözlerini dikmiş bana bakarken buldum kuru kafa şeklindeki taşı. Paçaları sıvayıp girdim dereye, artık avuçlarımın arasında yeni yaşantısına hazırdı taştan kuru kafa.  İki taş avuçlarımda iki taş, zamanın yavaşladığı mekanlardan. biri Sarozun serin, diğeri Bozcaadanın dingin sularından. akrebin yelkovana meydan okuduğu o yaz bir araya geldi iki taş, biri fincan dibi kadar kahve, diğeri, beyin gibi kıvrım kıvrım ve beyaz... Bozcada sahillerinden getirdiğim beyaz taş beyin olup hayat verdi. Taşbaş'a Samsun Çakırlar sahilinden topladığım yeşil çakıllar yün oldu başına. Kadırga sahillerinin renkli taşları dili oldu konuşturdu, göz oldu, ışık oldu Taşbaş'a. Ve boynuzlar, rahmetli Muzaffer'in kurbanlık koçundan hatıra kaldı. Taşbaş hayat buldu.

Dokunduğumda taşlara 

ben, artı yüklüyüm. bulutların altındaki taşlar ise eksi.. elbette vardır hepsinin bir hikayesi, belki uzun belki kısa.. bizim hikayemiz de başlayacak dokunduğumda taşlara..   Nevzat Özkan

Heykelciklerimin  fotoğraflarını çeken ve bloğumu hazırlayan kızım Nevlin'e teşekkür etmeyi, küçük kızım Neval'in tebrik yazısından sonra hatırlayabildim.
İlham kaynaklarım eşim Tülün ve kızlarım Nevlin,Neval'e teşekkürler....

kiraz ağacımın kökleri

                                                               

KUCAKLAŞMA

Taşlarla ağaçların bezmi ezelden sonsuza kadar sürecek beraberliklerini ve kucaklaşmalarını yansıtmak istedim heykelciklerime..
Kucaklaşan çifti simgeleyen ahşap parçacıklar ,arka bahçemdeki kuruyan kiraz ağacının kökleri.Dönüşümle birlikte başlayan ağaç kıyımından kurtarmaya çalıştığım komşu bahçenin kiraz
ağacıydı ,dolgun kirazlar verirdi bir zamanlar.Üzerine komşu bina yıkılmadan bin bir emek ve zahmetle,belki kurtarabilirim umudu ile söktürüp arka bahçeme dikmiş ,gözümü üstünden ayırmamıştım.Dikim esnasında zarar gören köklerinden bir parçayı sarmaş dolaş görünce yaşamaları gerektiğini düşündüm ve Güneyli köyünde sahilde bulduğum kaya parçasının üzerine oturtarak, romantik hayallere dalmalarını sağladım,oturdukları taşlara vuran dalga sesleri arasında..

Taş

dokunmak yeter ve taşı hissetmek. dokunduğum an hikayesi bana geçer, taş olurum.. Nevzat Özkan Blog yayınıma her gördüğümde beni çok etkileyen taşlar ve hikayeleri ile başlamak istedim. Diğer şiirlerime http://www.antoloji.com/nevzat-ozkan/ adresinden ulaşabilirsiniz.